Een voorbeeld van een publicatie gemaakt met Colofon

Bold, italics een link...

In deze publicatie zie je welke mogelijkheden je met Colofon hebt. Je kunt eigenlijk alles wat je op een website kunt. Bijvoorbeeld naar een andere website verwijzen. Of een woord benadrukken, een passage in italics tonen. 

Veel van wat je in tekstverwerkers zoals Word kan, kun je ook in Colofon gebruiken. Ook noten: genummerde  en ongenummerde .  En lijstjes:

• Den Haag
• Utrecht
• Zwolle
• Middelburg

Genummerd kan ook:

1. Maastricht
2. Assen
3. Leeuwarden
4. 's Hertogenbosch

Of wat complexere lijsten...

1. Groningen
2. Friesland
   1. Leeuwarden
      1. Vrijheidswijk
      2. Bilgaard
      3. Binnenstad
      4. Huizum
   2. Workum
   3. Stavoren
   4. Lemmer
3. Overijssel

Hoofdstukken en headers H2

Nieuwe hoofdstukken komen automatisch in de inhoudsopgave. Plaats je een header in de tekst? Die wordt ook opgenomen in de inhoudsopgave. 

Bijvoorbeeld deze H3

Een H4 wordt niet meer in de inhoudsopgave geplaatst 

Net zo min als een H5

De afbeeldingen die in dit voorbeeld zijn gebruikt, zijn van het geweldige unsplash.

Quotes, streamers, inzetjes

Daarnaast lagen de sawahs van Adinda's vader, den vader van 't kind dat met Saïdjah huwen zou. En als Adinda's broertjes aankwamen aan de tusschenliggende grens, juist als ook Saïdjah dáár was met zijn ploeg, dan riepen zij elkander vroolijk toe, en roemden om-strijd de kracht en de gehoorzaamheid hunner buffels. Maar ik geloof dat die van Saïdjah de beste was, misschien wel omdat deze hem beter dan de anderen wist toetespreken. Want buffels zijn zeer gevoelig voor goede toespraak.

Je kunt streamers plaatsen, of een inzet. Kort of langer.  

Saïdjah was negen jaar oud geworden, en Adinda reeds zes jaren, voor deze buffel aan Saïdjah's vader werd afgenomen door het distriktshoofd van Parang-Koedjang.
 
Saïdjah's vader, die zeer arm was, verkocht nu aan een Chinees twee zilveren klamboe-haken, poesaka van de ouders zijner vrouw, voor achttien gulden. En voor dat geld kocht hij een nieuwen buffel.

Maar Saïdjah was bedroefd. Want hij wist van Adinda's broertjes, dat de vorige buffel was heengedreven naar de hoofdplaats, en hij had zijn vader gevraagd of deze dat dier niet gezien had toen hij dáár was om de klamboe-haken te verkoopen? Op welke vraag Saïdjah's vader niet had willen antwoorden. Daarom vreesde hij dat zijn buffel geslacht was, zooals de andere buffels die het distriktshoofd afnam aan de bevolking.

En Saïdjah schreide veel als hij dacht aan den armen buffel waarmede hij twee jaren zoo innig had omgegaan. En hij kon niet eten, langen tijd, want zijn keel was te nauw als hij slikte.

Men bedenke dat Saïdjah een kind was.

De nieuwe buffel leerde Saïdjah kennen, en nam in de genegenheid van 't kind zeer spoedig de plaats in van zijn voorganger... al te spoedig eigenlijk. Want, helaas, de was-indrukken van ons hart worden zoo licht gladgestreken, om plaats te maken voor later schrift. Hoe dit zij, de nieuwe buffel was wel niet zoo sterk als de vorige... wel was 't oude juk te ruim voor zijn schoft... maar 't arme dier was gewillig als zijn voorganger die geslacht was, en al kon dan Saïdjah niet meer roemen op de kracht van zijn buffel bij 't ontmoeten van Adinda's broertjes aan de grens, hij beweerde toch dat geen ander den zijnen overtrof in goeden wil. En wanneer de vore niet zoo rechtlijnig liep als voorheen, of als er aardklonten ondoorgesneden waren omgegaan, werkte hij dat gaarne bij met zijn patjol, zooveel hij kon. Bovendien, geen buffel had een oeser-oeseran als de zijne. De penghoeloe zelf had gezegd dat er ontong was in den loop van die haarwervels op de achterschoften.

Afbeeldingen

Een foto kan links uitgelijnd worden

Saïdjah's vader had een buffel, waarmede hij zijn veld bewerkte. Toen deze buffel hem was afgenomen door het distriktshoofd van Parang-Koedjang, was hij zeer bedroefd, en sprak geen woord, vele dagen lang. Want de tijd van ploegen was nabij, en 't was te vreezen, als men de sawah niet tijdig bewerkte, dat ook de tijd van zaaien zou voorbijgaan, en eindelijk dat er geen padie zou te snijden zijn, om die te bergen in den lombong van het huis.
 
Ik moet hierbij voor lezers, die wel Java doch niet Bantam kennen, de opmerking maken dat in deze residentie persoonlijk grondeigendom bestaat, wat elders niet het geval is.
 
Saïdjah's vader nu was zeer bekommerd. Hij vreesde dat zijn vrouw behoefte zou hebben aan rijst, en ook Saïdjah die nog een kind was, en de broertjes en zusjes van Saïdjah.
 
Ook zou het distriktshoofd hem aanklagen bij den adsistent-resident, als hij achterlijk was in de betaling van zijn landrenten. Want daarop staat straf bij de wet.
 
Toen nam Saïdjah's vader een kris die poesaka was van zijn vader. De kris was niet zeer schoon, maar er waren zilveren banden om de scheede, en ook op de punt der scheede was een plaatje zilver. Hij verkocht deze kris aan een Chinees die op de hoofdplaats woonde, en kwam te-huis met vier-en-twintig gulden, voor welk geld hij een anderen buffel kocht.

Een afbeelding over de breedte van de tekstkolom...Saïdjah, die toen omstreeks zeven jaar oud was, had met den nieuwen buffel spoedig vriendschap gesloten. Ik zeg niet zonder doel: vriendschap, want het is inderdaad treffend te zien hoe de javasche kerbo zich hecht aan den kleinen jongen die hem bewaakt en verzorgt. Het sterke dier buigt gewillig den zwaren kop rechts of links of omlaag naar den vingerdruk van 't kind, dat hij kent, dat hij verstaat, waarmede hij is opgegroeid.
 
Zulke vriendschap dan had ook de kleine Saïdjah spoedig weten inteboezemen aan den nieuwen gast, en Saïdjah's aanmoedigende kinderstem scheen meer kracht nog te geven aan de krachtvolle schoften van 't sterke dier, als het den zwaren kleigrond opscheurde en zijn weg teekende in diepe scherpe voren. De buffel keerde gewillig om als hij aan 't eind was van den akker, en verloor geen duimbreed gronds bij het terugploegen van de nieuwe voor, die altijd naast de oude lag als ware de sawah een tuingrond geweest, geharkt door een reus.

Rechts uitlijnen kan ook

Eens, in 't veld, riep Saïdjah tevergeefs zijn buffel toe, wat spoed te maken. Het dier stond pal. Saïdjah, verstoord over zoo groote en vooral zoo ongewone weerspannigheid, kon zich niet weerhouden een beleediging te uiten. Hij riep: a.s. Ieder die in Indie geweest is, zal mij verstaan. En wie me niet verstaat, wint er bij dat ik hem de uitlegging spaar van een grove uitdrukking.

Saïdjah bedoelde evenwel niets kwaads daarmede. Hij zei 't maar omdat hij 't zoo dikwijls had hooren zeggen door anderen, als ze ontevreden waren over hun buffels. Maar hij had het niet behoeven te zeggen, want het baatte niets: zijn buffel deed geen stap verder. Hij schudde den kop als om 't juk aftewerpen... men zag den adem uit zijn neusgaten... hij blaasde, sidderde, rilde... er was angst in zijn blauw oog, en de bovenlip was opgetrokken zoodat het tandvleesch bloot lag...

‘Vlucht, vlucht, riepen op-eenmaal Adinda's broertjes, Saïdjah, vlucht! Daar is een tijger!’

En allen ontdeden hun buffels van de ploegjukken, en slingerden zich op de breede ruggen, en galoppeerden weg door sawahs, over galangans, door modder, door kreupelhout en bosch en allang-allang, langs velden en wegen. En toen ze hijgend en zweetend binnenrenden in het dorp Badoer, was Saïdjah niet bij hen.
 
Want toen deze zijn buffel, bevrijd van het juk, had bestegen als de anderen om te vluchten als zij, had een onverwachte sprong van het dier hem 't evenwicht benomen en ter-aarde geworpen. De tijger was zeer na...

Een iets brede foto kan ookSaïdjah's buffel, voortgedreven door eigen vaart, schoot eenige sprongen voorbij de plek waar zijn kleine meester den dood wachtte. Maar door eigen vaart alleen, en niet door eigen wil, was het dier verder gegaan dan Saïdjah. Want nauw had het de stuwing overwonnen die alle stof beheerscht, ook na 't ophouden van de oorzaak die haar voortstuwde, of 't keerde terug, zette zijn lomp lijf op zijn lompe pooten als een dak over het kind, en keerde zijn gehoornden kop naar den tijger. Deze sprong... maar hij sprong voor 't laatst. De buffel ving hem op zijn hoornen, en verloor slechts wat vleesch dat de tijger hem uitsloeg aan den hals. De aanvaller lag daar met opgescheurden buik, en Saïdjah was gered. Wèl was er ontong geweest in de oeser-oeseran van dien buffel!

Tabellen & grafieken

Toen deze buffel aan Saïdjah's vader was afgenomen, en geslacht...
 
Ik heb u gezegd, lezer, dat mijn verhaal eentonig is.

Deze grafiek is van LocalFocus. Maar we hebben ook een integratie met Tableau.

...toen deze buffel geslacht was, telde Saïdjah twaalf jaar, en Adinda weefde sarongs, en batikte die met puntige kapala. Ze had reeds gedachten te brengen in den loop van haar verfschuitje, en ze teekende droefheid op haar weefsel, want ze had Saïdjah zeer treurig gezien.

En ook Saïdjah's vader was bedroefd, doch zijn moeder het meest. Deze toch had de wonde genezen aan den hals van het trouwe dier dat haar kind ongedeerd had thuis-gebracht, nadat zij op de mare van Adinda's broertjes gemeend had dat het was weggevoerd door den tijger. Ze had die wond zoo dikwijls bezien met de gedachte hoe diep de klauw die zóó ver indrong in de ruwe vezelen van den buffel, zou voortgedreven zijn in 't weeke lijf van haar kind, en telkens als ze versche geneeskruiden had gelegd op de wonde, streelde zij den buffel en sprak hem eenige vriendelijke woorden toe, dat het goede trouwe dier toch weten zou hoe dankbaar een moeder is! Ze hoopte later dat de buffel haar toch mocht verstaan hebben, want dan had hij ook haar schreien begrepen toen hij werd weggevoerd om geslacht te worden, en hij had geweten dat het niet Saïdjah's moeder was, die hem slachten liet.

Een heel grote tabel kan ook. Dan tonen we een scrollbalk. Dat doen we op kleinere schermen ook

Video & andere embeds

Eenigen tijd daarna vluchtte Saïdjah's vader uit het land. Want hij was zeer bevreesd voor de straf als hij zijn landrenten niet betalen zou, en hij had geen poesaka meer om een nieuwen buffel te koopen, daar zijn ouders altijd in Parang-Koedjang woonden, en hem dus weinig hadden nagelaten. Ook de ouders van zijn vrouw woonden altijd in hetzelfde distrikt. Na 't verlies van den laatsten buffel hield hij zich nog eenige jaren staande door te werken met gehuurde ploegdieren. Maar dit is een zeer ondankbare arbeid, en bovenal verdrietig voor iemand die in 't bezit van eigen buffels geweest is. Saïdjah's moeder stierf van verdriet, en toen maakte zijn vader in een moedeloos oogenblik zich weg uit Lebak en uit Bantam, om werk te zoeken in 't Buitenzorgsche. Hij werd met rottingslagen gestraft omdat hij Lebak verlaten had zonder pas, en door de policie teruggebracht naar Badoer. Hier werd hij in de gevangenis geworpen omdat men hem voor krankzinnig hield, wat zoo onverklaarbaar niet zou geweest zijn, en omdat men vreesde dat hij in een oogenblik van matah-glap, misschien amokh maken of andere verkeerdheden begaan zou. Maar hij was niet lang gevangen, wijl hij kort daarop stierf.

Wat er geworden is van de broertjes en zusjes van Saïdjah, weet ik niet. Het huisje dat zij bewoonden te Badoer, stond eenigen tijd ledig, en spoedig viel het in, daar 't slechts van bamboe gebouwd was, en gedekt met atap. Een weinig stof en vuil dekte de plek waar veel geleden werd. Er zijn veel zulke plekken in Lebak.